Lulu & Nelson 2: Het Leeuwenrijk
Lulu en Nelson 2: Het leeuwenrijk is een avontuurlijke jeugdstrip die de band tussen Lucia en Nelson verder uitdiept in het Zuid-Afrika van de apartheid, met tedere aandacht voor vrijheid, rechtvaardigheid en de natuurlijke wereld die hen omringt. Het album is geschreven door Charlotte Girard en Jean‑Marie Omont en getekend door Aurélie Neyret, waarvan het poëtische lijnenspel en de filmische kadrering de savanne en haar gevaren tastbaar maken voor jong en oud.
Samenvatting
Na de arrestatie van haar vader omdat hij de jonge Nelson verdedigde, vindt Lucia onderdak op de boerderij van Mary, een geëngageerde vrouw die haar opvangt terwijl de vrijlating van Roberto afgewacht wordt. Vanuit Mary’s veilige haven trekken Lulu en Nelson eropuit om de sporen van leeuwen in het bushveld te volgen, zonder te beseffen welke risico’s dat met zich meebrengt. Mary wordt beschreven als streng in haar respect voor natuur en dieren, waardoor Lulu’s vroegere circusdroom geleidelijk botst met een groeiend besef van verantwoordelijkheid. De komst van een nieuwe hulp op Mary’s erf biedt de mogelijkheid om de leeuwen in hun natuurlijke habitat te benaderen, wat Lulu dichter dan ooit bij haar doel brengt. Tegelijk sluimert een moreel conflict in Lulu: de wens om een leeuw voor het circus groot te brengen botst met de vraag of zo’n dier in gevangenschap wel recht wordt gedaan. Het avontuur mondt uit in een ontroerende band tussen Lulu en een welp, waarmee het slot van dit deel zowel gevaar als tederheid in balans brengt.
Recensie
Het tweede deel behoudt de toegankelijkheid voor jonge lezers, maar de thematiek en verbeeldingskracht tillen het boek boven de pure jeugdcategorie uit, waardoor ook adolescenten en volwassenen de emotionele gelaagdheid en de landschappelijke pracht kunnen waarderen. De stijl neigt naar de sfeer van sterke animatiefilms waarin respect voor natuur, fauna en mens samenkomt met vriendschap, moed en initiatief, zonder de urgentie van ecologische en sociale thema’s uit de weg te gaan. De dramaturgie zet Lulu’s persoonlijke groei centraal door de ethische twijfel rond het temmen en vasthouden van een wild dier expliciet te maken, wat zorgt voor een voelbare spanning tussen droom en plicht. Op narratief vlak blijft Nelson in dit deel iets meer op de achtergrond, terwijl een nieuw Zuid-Afrikaans personage een bepalende rol in het verloop van het verhaal opneemt, wat de dynamiek verbreedt en de inzet verhoogt.
Conclusie
Het leeuwenrijk is een meeslepend middenhoofdstuk dat avontuur en morele reflectie overtuigend verenigt, gedragen door Neyrets warme beeldtaal en een scenario dat de savanne even verleidelijk als gevaarlijk maakt. Als groei- en vriendschapsverhaal dat vragen stelt bij vrijheid en verantwoordelijkheid, prikkelt het zowel jonge lezers vanaf circa negen jaar als oudere striplezers die gevoelig zijn voor ethiek en esthetiek. Binnen de trilogie bevestigt dit deel het kaliber van Girard, Omont en Neyret, en het maakt nieuwsgierig naar de ontknoping die de persoonlijke keuzes van Lulu en de strijd voor rechtvaardigheid verder zal inkleuren.
